Dla ludzi. Dla ciepła. Dla powietrza.
Jako firma z tradycjami, doświadczeniem i swoistą świadomością, nierzadko także z ramienia Małopolskiego Cechu Zdunów, w którego zarządzie mamy przyjemność zasiadać, korzystamy z każdej okazji, by poszerzać swoje kwalifikacje i dzielić się zdobytą wiedzą z ludźmi – zarówno w branży szeroko pojętej ochrony środowiska, jak i wśród osób z nią zawodowo czy społecznie niepowiązanych.
Za przykład aktywności szkoleniowej może z pewnością posłużyć wyjazd dokształcający w ramach programu ERASMUS w 2018 r. do Austrii. Mogliśmy tam na żywo zobaczyć m.in. światowej klasy zakłady produkcyjne, porozmawiać w cztery oczy z przedstawicielami międzynarodowego stowarzyszenia zrzeszającego zdunów czy zwiedzić szkołę specjalizującą się w przygotowywaniu młodych rzemieślników (i rzemieślniczek) do zawodu zduna.
We współpracy z członkami Cechu, a także środowiskami naukowymi, prawniczymi i społecznymi braliśmy aktywny udział w kształtowaniu Programu ochrony powietrza dla województwa małopolskiego – tak, by uwzględniał najnowsze, w Polsce być może jeszcze mniej znane, technologie zduńskie, które mogą skutecznie wspomóc wszelkie działania antysmogowe. Jesteśmy również w bieżącym kontakcie z podmiotami aktywnie zabiegającymi o uwiarygodnienie obecnego kształtu krakowskiej uchwały antysmogowej, która, opierając się na błędnych założeniach, stawia znak równości między starymi „kopciuchami” a współczesną technologią czystego spalania drewna.
Systematycznie partycypujemy też w różnego rodzaju konferencjach, oficjalnych obradach czy publicznych forach związanych z energetyką i ochroną środowiska. Tak powziętymi doświadczeniami z chęcią dzieliliśmy się i wciąż będziemy się dzielić jako (współ)wystawcy na stoiskach i ekspozycjach – zarówno na poziomie ogólnokrajowym, jak np. na Międzynarodowych Targach Poznańskich, jak i na poziomie regionalnym i lokalnym, jak np. na Festiwalu Ginących Zawodów w Skale.
Chcąc mieć realny wpływ na formujące się prawo i coraz lepszą jakość powietrza, udział w życiu społecznym i przekazywanie empirycznie zdobytej wiedzy traktujemy jako pasję, bez której ciężko nam sobie wyobrazić naszą codzienną pracę. Dlatego niewykluczone, że następnym razem zobaczymy się nie tylko w biurze, niekoniecznie na miejscu budowy, a właśnie na mniej lub bardziej formalnych wydarzeniach publicznych.